Inleiding

Craniofaryngeomen (cranio = schedel, farynx = keel) zijn tumoren die ontstaan in het midden van het middelste deel van de schedelholte, achter de neus, boven het keelgebied en boven de sella turcica (Turkse zadel) waarin zich de hypofyse bevindt, het orgaan dat veel hormonen produceert. Craniofaryngeomen bevatten één of meer holten die met een dikke, geelbruine vloeistof zijn gevuld. Ze groeien langzaam, in de richting waar ze de minste weerstand ondervinden; ze infiltreren niet en ze zaaien bijna nooit uit. Ze veroorzaken grote problemen door de plaats waar ze zich bevinden.

Schematische doorsnede van schedel en hersenen, overlangs door het midden (van neus tot achterhoofd). De met “C” aangegeven ovale structuur is een craniofaryngeoom. Direct daaronder bevindt zich de hypofyse, een hormonen producerende klier. Het achterste deel van de hypofyse (neurohypofyse) is met een steel verbonden met de hypothalamus. De hypothalamus maakt deel uit van de begrenzing van de derde hersenkamer (ventrikel), een holte in de tussenhersenen, het hersenweefsel tussen de twee grote hersenhelften. Helder vocht (liquor cerebrospinalis) vloeit van uit de ventrikels in de grote hersenen via de derde ventrikel en het aqueduct naar de vierde ventrikel. De hypothalami zijn (vegetatieve) regelcentra die zelf ook hormonen produceren en de werking van de hypofyse beïnvloeden. Direct voor de sella turcica kruisen de beide oogzenuwen in het chiasma. De figuur is overgenomen van de website van de Nederlandse Vereniging voor Neurochirurgie, www.nvvn.org